خاطره ای به یاد ماندنی از زنده یاد  “استاد جلا ل الدین همایی”

استاد  جلال‌الدین همایی  (زادهٔ ۱۳ دی ۱۲۷۸ در اصفهان – درگذشتهٔ ۲۹ تیر ۱۳۵۹ در تهران) نویسنده، ادیب، شاعر، ریاضی‌دان و تاریخ‌نگار معاصر است. همایی قرآن  را از حفظ داشت و در شعر تخلصش «سنا» بود. او با علم جفر، اسطرلاب و نجوم قدیم نیز آشنا بود؛  به عبارتی آن استاد فرهیخته یکی از ستارگان آسمان پهناور علم و فرهنگ و ادب روزگار ما به شمار می آیند .

خاطره ی زیبای زیر ، از خود استاد نقل شده که نشان از سخت کوشی ایشان در فراگیری علم اسطرلاب و جفر است. 

استاد می گفت: در عمل اصطرلاب، مردی عجیب و غریب در اصفهان بود که با هیچکس معاشرت نمی کرد، این مرد در اطاقی فوقانی، مشرف به کوچه ای نزدیک بازار زندگی می نمود و برای اینکه از مراجعان و دیدن مردم حتی المقدور آسوده باشد، پله ی اتاق را کور کرده بود و با نردبان به بالا و پایین می شد و من، دفعات اول که خواستم خدمتش را درک کنم با چنان تندی وتشدد و تحقیری از طرف او رو به رو شدم که هر کس دیگر بود، عطایش را به لقایش می بخشید، اما من ادب ها و تواضع ها نمودم، حوصله های کردم تا راهم داد و شکفت و علاقه مند گردید و کار با اسطرلاب و همچنین  جفر و اعداد را به من آموخت.

بن مایه : کتاب رساله ی شعوبیه  استاد جلال الدین همایی، به اهتمام منوچهر قدسی ، اصفهان، انتشارات کتابفروشی صائب، تیرماه ۱۳۶۳٫

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

11 + نوزده =