استاد جلال‌الدین همایی (زادهٔ ۱۳ دی ۱۲۷۸ در اصفهان – درگذشتهٔ ۲۹ تیر ۱۳۵۹ در تهران) نویسنده، ادیب، شاعر، ریاضی‌دان و تاریخ‌نگار معاصر است. همایی قرآن را از حفظ داشت و در شعر تخلصش «سنا» بود. او با علم جفر، اسطرلاب و نجوم قدیم نیز آشنا بود؛ به عبارتی آن استاد فرهیخته یکی از ستارگان آسمان پهناور علم و فرهنگ و ادب روزگار ما به شمار می آیند .
خاطره ی زیبای زیر ، از خود استاد نقل شده که نشان از سخت کوشی ایشان در فراگیری علم اسطرلاب و جفر است.
استاد می گفت: در عمل اصطرلاب، مردی عجیب و غریب در اصفهان بود که با هیچکس معاشرت نمی کرد، این مرد در اطاقی فوقانی، مشرف به کوچه ای نزدیک بازار زندگی می نمود و برای اینکه از مراجعان و دیدن مردم حتی المقدور آسوده باشد، پله ی اتاق را کور کرده بود و با نردبان به بالا و پایین می شد و من، دفعات اول که خواستم خدمتش را درک کنم با چنان تندی وتشدد و تحقیری از طرف او رو به رو شدم که هر کس دیگر بود، عطایش را به لقایش می بخشید، اما من ادب ها و تواضع ها نمودم، حوصله های کردم تا راهم داد و شکفت و علاقه مند گردید و کار با اسطرلاب و همچنین جفر و اعداد را به من آموخت.
بن مایه : کتاب رساله ی شعوبیه استاد جلال الدین همایی، به اهتمام منوچهر قدسی ، اصفهان، انتشارات کتابفروشی صائب، تیرماه ۱۳۶۳٫